İş yaşamında bir işletmenin/şirketin başarılı olmasının kaçınılmaz yollarından biri de, çalışanların takım ruhuna sahip olması, uyumlu çalışması, motivasyonunun yüksek olması gibi unsurlardan geçer. Çünkü, başarıyı ve verimliliği yüksek moral, yüksek morali ise, yapılan işten tatmin olma, emeğin karşılığını alma gibi faktörler belirler. Bunu başaran takımların genel portresini şöyle çizmek mümkün;
- Takım üyeleri, herkesin bildiği, anladığı ve kabul ettiği ortak hedefler için çalışır. Hedefler yalnızca şirkete hizmet etmekle kalmaz, aynı zamanda grup üyelerinin profesyonel gelişimi için de fırsat oluşturur.
- Üyeler, bireysel sorumluluklarının ve önceliklerinin ne olduklarını ve bunların diğer üyelerinkilerle ilişkilerini biliyor. Aynı şeyler için birden fazla çaba gösteren kişi yoktur.
- Çalışma ortamı, dinamik, gayri resmi, rahat, stresten uzaktır.
- Takımın morali yüksektir. Üyeler şevkle çalışmakta ve başarılarını kutlamak için sabırsızlanmaktadırlar. Kutlamalar , üyeler arasındaki bağları kuvvetlendirmekte ve işin gerginliğini almaktadır.
- Takımın üretkenliği yüksektir. Üyelerin şevki, onları çok çalışmaya teşvik eder. Ayrıntılar üzerinde kafa yorup, yeteneklerinin el verdiği ölçüde en iyisini yaparlar.
- Takım lideri, takımın performansından gurur duyar.
- Takım lideri, her üyenin yaptıkları, başardıkları ile ilgilenir ve performansı ile ilgili düzenli olarak bilgi verir.
- Üyeler başarıları ile gurur duyar ve performansı ile ilgili bilgileri seve seve kabul eder.
- Üyeler birbirlerine çok büyük ölçüde güvenirler.
- Üyeler rekabetten çok işbirliğine yatkındırlar. Üyeler, birbirlerine uygulamalar ve profesyonel gelişme konusunda yardım etmeye isteklidirler.
- Üyeler, birbirlerini daha yüksek seviyede başarmaları için cesaretlendirirler, fakat gerçekten daha uzak beklentiler yaratmadan.
- Takım ilişkilerini düzenleyen yönergeler, adil, eşit uygulanır ve değişmeye açıktır.
- Kullanılmayan yönergeler, takımın o anki şartlarına uygun yenileri ile değiştirilir. Lider, değişikliklerin takımı etkilemesinden önce üyelere danışır.
- Ne lider takımda baskındır ne de üyeler kararı aşırı derecede lidere bırakırlar. Gerçek liderlik, iş şartlarına ve üyelerin yeteneklerine göre zaman zaman değişir. İşin gereği katılımcı liderlik gerekmiyorsa, üyeler liderin kontrolü almasından rahatsızlık duymazlar. Takım, güç kavgaları olmaksızın çalışır, önemli olan kimin kontrol ettiği değil, işi en iyi yapmanın yolunun ne olduğudur.
- Sayısız iş tartışmaları vardır ve her zaman takımın görevleri ile ilgilidir. Tartışma konudan saptığında, birisi çabucak konuya geri döndürür.
- İletişim hatları açıktır. Tartışmalarda, bütün üyeler ne kadar olağandışı ve marjinal olursa olsun, fikir ve görüşlerini açıklamakta kendilerini rahat hissederler. Herkes, herkesin bu konuda ne taraf olduğunu bilir.Üyeler yalnızca fikirlerini anlatıp, takım görevleri ve yöntemleri hakkında konuşmaz, aynı zamanda birbirlerini dikkatle dinler.
- Üyeler anlamadıkları şeyler hakkında soru sormakta kendilerini rahat hissederler, kimse her şeyi biliyor gibi görünmez.
- Eleştiri kabul edilir. Eleştiri samimi, yapıcı ve sıktır, hiçbir zaman kişisel saldırı olarak kullanılmaz.
- Takım anlaşmazlıklar konusunda rahattır. Üyeler, görüş ayrılıklarını teşhis edip, adilane akıllıca çözmek için çalışırlar.
- Takım kararlarının çoğu, üyeler arası genel görüş birliğinde ortaya çıkar. Bireyler , tekliflere itirazlarını dile getirir, fakat takımın son kararına saygı duyar.
- Takım eylemlerine karar verildiğinde, bireysel görevler anlaşılır ve kabul edilir.
- Üyeler, takımın hedeflerine doğru ne kadar ilerlediğini her zaman bilir. Takım, ne kadar iyi olduğunu sık sık değerlendirir, problemleri bir çözüm bulana kadar açıkça tartışır.
- Üyeler, değişiklikler karşısında tehdit edilmiş hissine kapılmazlar, yeni, yaklaşımcı hareketleri denemeye isteklidirler.
Kaynak: Lider&Liderlik – Dr. Tamer Keçecioğlu
