Kurumların sürekliliğini sağlayan onların lider yetiştirebilme kapasitesidir. İster aile şirketi olsun, ister halka açıklık oranı yüksek topluma mal olmuş bir şirket olsun, ister bir ordu olsun, isterse akademik bir kurum olsun her seviyede liderlik yetkinlikleri yüksek kişileri yetiştiremeyen kurumların yaşam süreleri daha kısa oluyor. Liderlik yetkinliklerini geliştirmeyi önemli bir hedef haline getirmiş kurumlar ise başarıyı sürekli kılabiliyor. GE şirketi ve Türk ordusu bu konudaki başarılı kurumlar arasında sayılabilir.
Liderlik, insanları bir hedef doğrultusunda harekete geçirebilme yeteneğidir. Her insan hayatı boyunca çeşitli konularda ortalama 250 kişinin davranışlarını değiştiriyor. Dolayısıyla bu açıdan baktığımızda, herkes bir liderdir. Ancak, etkilediği kişi sayısı, bu etkinin sürekliliği ve harekete geçirilen kaynakların boyutu liderleri birbirinden ayırıyor.
Lider, kurum içinde hangi seviyede olursa olsun, bir grup için net ve heyecan verici bir hedefi belirleyebilen, bu hedef doğrultusunda inançla ve disiplinle harekete geçmek üzere grubun güvenini kazanan ve grubu hedefe doğru yol alırken karşılaşılabilecek güçlükleri aşma konusunda heyecanlandırabilen kişidir.
Her kurumda lider gibi yöneticilerin de iyisine ihtiyaç var. İyi yöneticiler ise sağlıklı plan ve bütçe yapabilen, doğru çalışanları seçebilen ve onların performans yönetimini başaran, kaynakların etkin kullanımını kontrol edebilen kişilerdir. Genellikle, kurumun faaliyet alanlarında başarılı olanlar yöneticilik konumuna gelir. Yönetimde başarılı olmak için ağırlıklı olarak doğrudan kontrol edebildikleri iç kaynakları iyi yönetmeye odaklanırlar.
Oysa liderlik, iç kaynaklar kadar, belki daha da çok dışa dönük olmayı gerektiriyor. İyi lider yetiştirebilmek için, kurum için kritik konularda (teknoloji, piyasa bilgisi, rekabet konumu gibi) bilgi ve deneyim kazandırmak gerekiyor. Ancak, başarı ölçütü olarak sadece verilen sorumluluğu yerine getirebilmeyi ana performans ölçütü olarak alan kurumlar sadece duruma özel yetkinliklerin gelişmesini teşvik etmiş oluyorlar. Kuruma özgü bilgi ve yeteneklerin yanı sıra, genellikle yeterince önem verilmeyen diğer liderlik yetkinlikleri ihmal edilebiliyor.
Lider yetiştirmeyi hedefleyen kurumlar, verilen işteki performans kadar geleceğe hazırladıkları kişilerin yetkinliklerini daha geniş bir alanda değerlendiriyorlar. Örneğin, sadece iyi fikirler üretebilme değil, aynı zamanda bu fikirleri kurum içinde ve dışında pazarlayabilme; sadece sorumluluğunu üstlendiği grubu değil, parçası olduğu ilişki ağlarını etkileyebilme; zorlayıcı hedefler koyabilme ve bu konuda net ve etkin iletişim sağlayarak heyecan yaratabilme; başkalarını hedef arkasında toplayabilme ve birlikte çalıştığı insanları geliştirmeye özen gösterme gibi yetkinlikler üzerinde duruluyor. Çünkü bu yetkinlikler kurumlar ve pozisyonlar arasında taşınabilir liderlik yetkinleri.
Bu yetkinlikleri geliştirmek ise, mevcut liderlerin potansiyel liderleri motive etmesi, heyecanlandırması, bu yetkinlikleri deneyerek öğrenecek ortamlar yaratması ve düzenli olarak gelişimleri konusunda geri besleme yapmasıyla sağlanabiliyor. Özetle, kurumsal liderliğin en önemli özelliklerinden birisi de birlikte çalıştığı insanlar arasından daha çok lider yetiştirmeye odaklanmak oluyor. Bu yaklaşımı sergileyen kurumlar ise geleceğe daha büyük bir umutla bakabiliyorlar.
